.png)
Od dawien dawna, jedwab jest synonimem luksusu. Długo można byłoby się sprzeczać, kto tak naprawdę jest jego odkrywcą. Wokół tego odkrycia krąży kilka legend, bardziej prawdopodobnych lub też mniej. Pewne są dwie rzeczy. Po pierwsze: produkcja jedwabiu od zawsze była jedną z najważniejszych i najlepiej strzeżonych tajemnic - w końcu w odległych latach uważany był za dar od bogów. Po drugie: jest jednym z najbardziej unikalnych materiałów.
Jedwab jest niczym innym jak włóknem naturalnym pochodzenia zwierzęcego produkowanym z kokonu jedwabnika morwowego (hodowlanego) lub dębowego (dzikiego). Różnica tyczy się grubości i połysku otrzymanego materiału – przy użyciu tego drugiego otrzymamy tkaninę o mniejszym połysku i grubszym włóknie.
Produkcja dzielona jest na cztery etapy:
1. Produkcja pokarmu dla jedwabników – czyli uprawa drzew, których liście będą zjadać larwy.
2. Hodowla jedwabników – tutaj na końcu kokony dzieli się na dwie grupy. Grupa pierwsza, to te, które zostaną przeznaczone na produkcję tkaniny. Grupa druga ma za zadanie podtrzymać cykl produkcji, przeobrażając się w motyla.
3. Pozyskiwanie włókna – kokony zanurza się w gorącej wodzie, a następnie nawija się na szpulę nić jedwabną.
4. I ostatni etap – przędzenie. Czyli tworzenie przędzy jedwabnej.
Larwa przez okres wzrostu zjada ok.500 kg liści morwy. By uzyskać 1 kgjedwabiu potrzebne są kokony z …6000 larw. Produkcja nie należy więc do tanich. Z tego powodu zaczęły powstawać sztuczne odpowiedniki jedwabiu takie jak: jedwab kolodionowy, jedwab octanowy, jedwab miedziowy i wiskozowy. Ich włókna są produkowane z celulozy drzewnej.
Jakie główne typy jedwabnych tkanin spotkasz w sklepie?
Ø krepa - wykorzystywana jest główne na chusty i tuniki; pomarszczona i matowa tkanina
Ø satyna - chusty, poszewki na pościel (idealne dla alergika uczulonego na kurz i roztocza, tak swoją drogą); lewa strona materiału jest matowa, prawa błyszcząca.
Ø pongé– chusty, firany; lekka tkanina
Ø szyfon– bielizna, suknie, szale ; jest cienka, półprzezroczysta i przewiewna
Ø tafta– bluzki, suknie, szale; tkanina jest cienka, nieprzezroczysta i ma gładką powierzchnię
Ø brokat– suknie wieczorowe, garsonki, żakiety; tkanina żakardowa z nitkami metalowymi lub metalizowanymi
Ø mongole– podszewki lekkich okryć
Ø żorżeta– jednobarwna tkanina, nieregularnie zmarszczona powierzchnia; głównie szyje się z niej suknie
Pamiętaj!
Przede wszystkim kupując patrz na rodzaj materiału. Z reguły jest to napisane na metce. Jeżeli jednak informacji nie będzie w grę głównie jedwab morwowy – ten o cieńszych włóknach i większym połysku. Wiedząc jaki to rodzaj i typ, możesz lepiej dbać o ubranie.
Prasujżelazkiem, bez wody i pary, ustawionym na 2 kropki. Koniecznie z lewej strony. Jeśli musisz robić to po prawej stronie - użyj batystowej ściereczki. Prasuj, gdy jest lekko wilgotny po praniu.
Jeżeli masz ubrania z: żorżety, tafty, brokatu, szyfonu, satyny i organdyny – musisz oddać do pralni. Tak samo jest w przypadku, gdy na tkaninie mamy nadruk. Inne jednokolorowe wyroby pierz ręcznie w letniej wodzie lub w pralce, jeśli masz odpowiedni program. I pamiętaj, żeby nie wykręcać, wirować ani suszyć w suszarce czy na słońcu! To może oznaczać koniec dla tkaniny.
I najważniejsze:
Jedwab jest jednym z najbardziej ekologicznych materiałów. Przy jego produkcji nie są używane szkodliwe dla ludzi i otoczenia chemikalia. Minusem produkcji jedwabiu naturalnego jest konieczność zabicie larwy, na co zwraca uwagę PETA. Czyli plus dla ludzi i ziemi, minus dla zwierząt.
I tutaj mam pytanie do wszystkich przeciwników futer i wegan. Jakie podejście macie do jedwabiu naturalnego?
Obserwuj bloga – na dniach pojawią się kolejne wpisy z cyklu Materiały.
Sprawdź też FANPAGE, gdzie znajdziesz garść inspiracji!